Saturday, December 31, 2011

పొగడపూల తో నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు




కొత్త సంవత్సర శుభాకాంక్షలతో ప్రపంచ వ్యాప్తంగా ఉన్న మితృలందరికోసం నేను తయారుచేసిన పొగడపూల గుచ్చం.
పొగడపూల వెనకున్నది ఓ చెట్టుకి పూసిన పువ్వు.వుడ్ రోజ్ లా సహజమైన పువ్వు.
దానికి నేను పొగడపూలను అతికిస్తే ఇంత అందమైన పుష్ప గుచ్చం తయారైంది.
సృజనాత్మక దృష్టి ఉండాలే గాని ప్రకృతి మనకెన్నో అద్భుతాలను అందిస్తుంది.
ఈ కళాత్మక గుచ్చ్హాన్ని మీ అందరితో పంచుకోవడం నాకు గొప్ప సంతోషాన్నిస్తుంది.
నా దృష్టిలో ఆనందం మన చుట్టూనే ఉంటుంది.దాన్ని ఒడిశి పట్టుకొవడం ఇదిగో ఇలాగే.

శుభాకాంక్షలతో
మీ
సత్యవతి

Friday, December 30, 2011

కొత్త సంవత్సరం

బుల్లి రావి మొక్క
వొళ్ళంతా వొలకబోసుకున్న రంగులు
ఒకే మొక్కకి ఎన్ని రంగులున్న ఆకులో
మనిషి జీవితం కూడా ఒక్కటే
ఎన్నెన్ని రంగుల కలలు
ఎన్నెన్ని వైవిధ్యాల అలలు
భిన్నత్వం బహు సుందరం
ఏకధృవం  ఎంత బోరో కదా!!!!
కొత్త సంవత్సరం
కొత్త రంగుల్ని మీ జీవితం లో నింపాలని
మనసారా కోరుకుంటూ...


శుభాకాంక్షలు.


ఉత్తరం
పుస్తకం
ప్రియ నేస్తం సాన్నిహిత్యం
చెట్టు చేమ
చుట్టూ నీళ్ళు
చూపు ఆనినంత మేరా పచ్చదనం
ఎత్తైన కొండలూ
ఎరుపెక్కిన తూరుపు దిక్కు
ఎప్పుడూ నవ్వే పెదవులు
ఏదైతే ఏమిటిలే అంటూ
నల్లేరు మీద బండిలా నడిచిపోయే జీవితం
ఎవరో వస్తారు ఏదో చేస్తారు లాంటి ఉదాసీనతలకు
బై బై చెప్పేసి
నువ్వే ఒక ఉద్యమం
నువ్వేఒక మార్పు సంకేతం
నూతన సంవత్సరాన ఇదే నా సందేశం
ఇవే నా  శుభాకాంక్షలు.

Thursday, December 29, 2011

ప్రేమలేఖ



అబ్బాయి రాస్తే
అందమైన మోము,అద్దాల్లాంటి చెక్కిళ్ళు,
సిం హ మధ్యమం లాంటి నడుము
నిగనిగలాడే నీలి కురులు
మేలిమి బంగారులాంటి మేని చాయ

అమ్మాయి రాస్తే
ఆరడుగుల అందం ,ఆజానుబాహువులు
గిరజాల జుట్టు,సన్నని మీసకట్టు
ప్రేమలేఖల్లొ ఉండేదంతా శరీర వర్ణనేనా?
శరీరాల స్పృహమాత్రమేనా?

ఆశయాలు,ఆదర్శాలు
మనసులోతులు,మానవీయ కోణాలు
ఆత్మ గౌరవాలు,సహజీవన సౌరభాలు,
ఇవేవీ లేకుండా ప్రేమలేఖా?

పూల మధ్య దారం ఇమిడిపోయినట్టు
ఆత్మిక బంధంలొ శరీరాల కలయిక ఉండాలి
ప్రేమలేఖల్లో పూల పరిమళాలు గుబాళించాలి
అంతరంగాలు ఆవిష్కృతమవ్వాలి.

లేఖ అంటేనే ప్రేమ సువాసనల్నో,
స్నేహ సువాసనల్నో మోసుకొచ్చేది.
అలాంటి లేఖ ప్రేమని మోసుకొస్తే....
మొగలి పొత్తులో పొదివినట్టు
మల్లెపూల మధ్యలో అమరినట్టు
గరికపువ్వు మీద తుషారబిందువట్టు
ప్రేమలేఖ
ప్రియమైన లేఖ

Tuesday, December 27, 2011

ప్రియమైన మా ఊరు వెళ్ళి ఈ రోజే వచ్చాను.


                                                                              మా ఇల్లు
                                                                           మా ఇంటి ఆవరణ
                                                                                   మా ఊరు
ప్రియమైన మా ఊరు సీతారామపురం వెళ్ళి ఈ రోజే వచ్చాను.

హాయిగా ఓ నాలుగు రోజులు
 మా గోదావరి గట్లెంబడి,
కోనసీమ కొబ్బరి చెట్లెంబడి,
పేరుపాలెం బీచెంబడి,
మా ఊరి సరుగుడు తోటలెంబడి,
ఆరాంగా తిరిగి
అలుపు సొలుపు మర్చిపోయి
పొద్దున్నే రైలు దిగి
జనారణ్యంలోకి వచ్చి పడ్డాను.

Wednesday, December 14, 2011

“Breaking the Conspiracy of Silence behind voilence against women and girl children



Today more than 1000 school and college children attended this function.
we from Bhumika mobilized some funds and distributed sweets,biscuits,water and fruity.
all the students belongs to Govt. schools and colleges.
the meeting went well.
children performed so many cultural programes.
we are so happy to observe that children made so many posters on WHAT IS GOOD TOUCH AND WHAT IS BAD TOUCH.

A campaign on “Breaking the Conspiracy of Silence” was initiated in about 100 schools and colleges in Hyderabad, Secunderabad and Rangareddy districts from 25th to 10th December. The major objectives of the campaign are: building solidarity, dissemination of information and sensitization of larger sections of the society, particularly men on the need to break silence and more particularly the conspiracy behind the silence with regard to increasing crime rate of violence on women and girls. The target group for this rally would be adolescent girls and boys with focus on violence and abuse in schools & colleges.

Monday, December 12, 2011

“Breaking the Conspiracy of Silence”

Dear All

A campaign on “Breaking the Conspiracy of Silence” was initiated in about 100 schools and colleges in Hyderabad, Secunderabad and Rangareddy districts from 25th to 10th December. The major objectives of the campaign are: building solidarity, dissemination of information and sensitization of larger sections of the society, particularly men on the need to break silence and more particularly the conspiracy behind the silence with regard to increasing crime rate of violence on women and girls. The target group for this rally would be adolescent girls and boys with focus on violence and abuse in schools & colleges.
The campaign is a joint effort of different NGOs and network groups working on women and girls’ rights in twin cities of Hyderabad and Secunderabad and facilitated by Samatha Gender Resource Centre, a unit of Andhra Pradesh Mahila Samatha Society.
In this regard, we are happy to invite you cordially to the public meeting on 14th December at Harihara Kala Bhavan where the experiences and demands from the children that came up in this campaign will be presented and discussions will take place on future steps.

Venue: Harihara Kala Bhavan,
Secunderabad
 
Coordination
  Committee
Date: 14. 12. 2011
Time: 2.00 to 5.30 Pm
contact person:
kondaveeti satyavati
9618771565
                                              

                                                 

Saturday, December 10, 2011

నైమిషంలో నిశ్శబ్దపు అనుభవం



ఈ రోజు ఉదయమే నేను అబ్బూరి చాయాదేవి గారు,సుజాతా మూర్తి గారు
కలిసి ఘటకేస్వర్ దగ్గరున్న కొండాపూర్ లో నిర్మించిన జిడ్డు కృష్ణ మూర్తి సెంటర్ నైమిషం కెళ్ళాం.
నేనే డ్రైవ్.
నైమిషం చాలా బాగుంది.16 ఎకరాల విస్తీర్ణంలో  చాలా సౌందార్యత్మకంగా కట్టారు.
బోలెడన్ని చెట్లు,రకాల పక్షులు,ఆవులు,దూడలు ఉన్నాయి.
అక్కడే పండించిన కూరగాయలతో ఆవు పెరుగుతో కమ్మటి భోజనం పెట్టారు.ఓ గంట సేపు తోటంతా నడిచాము.
సెంటర్లో ఉన్న బ్రిజేష్ కృష్ణమూర్తి గారి వీడియోలు చూపించారు.
తిరుగు ప్రయాణంలో గీత వాళ్ళింటికి  వెళ్ళేం.
అక్కడే సంపూర్ణ చంద్ర గ్రహణం చూసాం.
గీత పెట్టిన వేడి వేడి మేతి పరోటాలు,గుత్తి వంకాయ కూర తినేసి ఇంటికి బయలు దేరాం.
ముందు సుజాత గారిని తర్వాత చాయా దేవి గారిని దింపేసి నెక్లెస్ రోడ్లో గ్రహణం విడుతున్న దృశ్యాలు చూసుకుంటూ ఇంటికొచ్చేసాను.
చాయా దేవి గారు ఎనభైలకి,సుజాత గారు డెబ్బైలకి దగ్గర వయసున్న వారు.
ఈ రోజు వారిద్దరితో చాలా హాయిగా గడిచింది.

Tuesday, December 6, 2011

శివకామి తో ఓ సాయంత్రం









ప్రసిద్ధ తమిళ దళిత రచయిత్రి, ఏక్టివిస్ట్ ఈ రోజు హైదరాబాదు వచ్చారు.
నేను ,వేమన వసంత లక్ష్మి,రత్నమాల,గెడ్డం ఝాన్సి,మేరి మాదిగ,జూపాక సుభద్ర,గ్రేస్ నిర్మల, విజయభారతి,బొజ్జా తారకం గారూ జాజుల గౌరి తదితరులం శివకామితో చాలాసేపు మాట్లాడినాం. చాలా అంశాలు చర్చకు వచ్చాయి.
ఈ సమావేశాన్ని ఏర్పాటు చేసి మమ్మల్ని అందరిని ఆహ్వానించిన తారకం గారికి కృతజ్ఞతలు.

ఈ రోజు మా అత్త గారి 87 వ పుట్టిన రోజు.


ఈ రోజు మా అత్త గారి 87 వ పుట్టిన రోజు.

Monday, December 5, 2011

రైన్ బో హోం పిల్లల తిరిగొచ్చిన బాల్యానికి పండగ




I was guest of honor for this wonderful program.
I prepared a big flower boke for 1500 students

Rainbow homes is a campaign launched in Andhra Pradesh in the year 2008 to protect the rights of, and help reclaim the childhood of, deprived girls in urban areas which was extended for boys at a later stage. The categories of children targeted for these homes are children on streets, children of homeless families, children in begging, children in rag picking, children of sex workers and in sex work, children in domestic work and facing abuse and violence, children from farmers and weavers families those are effected by hunger deaths and suicides etc. These children face multiple vulnerabilities due to no adult protection-- either have no parents or escaped from abusive, violent environments because of alcoholic or irresponsible parents. They are deprived of education, distanced from health care, adult care and ridden with psychological problems resulting in self-destructive habits like drug addiction, leading to the alarming phenomenon of 'sustained underdevelopment'.
Aman Biradari, a national trust started this concept of “Rainbow homes” with the following salient features through its Andhra Pradesh chapter called Aman Vedika.
·        Located in government schools for the appropriate usage of aavailable infrastructure to reclaim the childhood of these most vulnerable children
·        A home for the children those are deprived of child hood and functional parenting
·        A place that transforms these children to responsible citizens
·        A home that ensure..right to life, right to protection, right to development and right to participation of the children.
AmanBiradari started implementing this concept in active collaboration with government as it feels that it is the responsibility of the government to take care of such children and to establish such mechanisms for care and protection of these vulnerable children. It used the following ploicy frame work to engage with government for establishment of these homes.
·        Right to education act (RTE) and related GOs, Government of AP included Rainbow Home
·        Juvenile Justice Act: As per the JJ rules it is the responsibility of the state to provide care and protection for the children in distress directly or through civil society organizations.
·        SSA (Sarva Siksha Abhiyan) legal frame work mentioned this model of RSTC (Residential special training center formerly known as RBC (Residentila Bridge course) as one of the best practice.
SSA has budget allocations for RBC/RSTC for the children out of the school. Aman Biradari used these provisions for the benefit of these most vulnerable children with active involvement of SSA. After establishing 2 homes as models, Aman Vedika started advocating replication of the model through a group of 8 likeminded NGOs under the umbrella of Balyamitra Network. SSA and education departments actively supported the initiative through providing RSTC support and school buildings for these children. So far we could reach 1570 children out of which 1096 are girls and 474 are boys through 17 homes or Residential Special Training Centres RSTCs (10 for girls and 7 for boys) located in government schools, with these children attending classes in 66 govt schools. Most of the children are enrolled in the same school or nearest government school. This was possible through a tripartite partnership between RVM SSA, Civil society and the partner organizations of Balyamitra network. The proactive initiative of these stakeholders not only enabled these children to access education but also provided protection, care and social integration for these most vulnerable children. Providing all these basic rights of children in the school premises proved a successful strategy to cover the left out children, to remove the social stigma attached to them, give them a sense of self esteem and facilitate re-integration into society. Currently, these children are not only enjoying their right to education as students but they have also reclaimed their childhood.
In the whole process education and SSA departments have different role to play. Even though these children are supported by SSA through RSTC, the children basically belong to the education department and brought into the schools owned by education department. Children are first enrolled in to the schools according to their age and brought to the RSTC. Children will go back to the formal school after finishing their RSTC curriculum. Thus the children are under the supervision of the both the departments.
Role of education department:
The education department facilitates access to the premises identified by the NGO. Children have to be enrolled in the school records and sent to RSTCs. The RSTC children are included in the mid-day meal scheme, and their lunch is provided by the school. After the completion of the RSTC, they are enrolled as regular students in the school.
Role of SSA:
The SSA sanctions and makes available the funds for the children’s needs, monitors the education, and other routine work, looks at the accounts, and supplies the educational material. Hitherto, each child was allotted a sum of Rs.10,000/- per annum for a period of 10 months. Now, following the RTE regulations, each child is allotted Rs. 20,000/- per annum for a period of 2 years. Teachers for the RSTCs are trained by the SSA. Provision of basic infrastructural facilities to the RSTCs is also the responsibility of the SSA.
BMN is now on the threshold of a new phase in the care of children without responsible adult care. In this context, children in the Homes run by Balyamitra Network are celebrating their reclaimed childhood along with various stakeholders of RSTCs and those who contributed to the cause. BMN cordially invites you to preside over the event.
Requirements:
There are many challenges that pose questions for sustained support for these children.
·        The RSTC support is available for only for a period of 2 years (It was one year earlier). Children with no one and nowhere to go need require sustained long term support to continue their education and settle in their life.  Due to the lack of continued support after the RSTC phase, these children may go back to the street or end up as child labour. Currently only 50% of the children in the Rainbow Homes are supported by the SSA despite being in the stipulated age group of 6-14 yrs. Hence either education department or SSA should look into ways for providing longer term support for all these children.
·        Previously the SSA’s target group was children between 9-14 yrs of age. Now the the RTE stipulates  the age of the target group should be between 6-14 yrs. However, the SSA has yet to wake up to this extension—they are still calculating accounts according to the previous stipulation of 9-14 yrs.
·        Even though there is a provision for supporting the renovation of infrastructure in school buildings and slightly modifying it for residential purposes, there are no focal persons and guidelines to access these provisions. As a result the request for such infrastructure development has to go from the Head master of the school and revolves around many people at higher level. Hence it is extremely important to notify the responsible people for infrastructure development and corresponding process.
·        At times, school teachers are not convinced with accepting these children as they feel it is additional burden on them. Many resent them because they are from the street, have no family that can be held responsible for them, and even after the completion of the RSTC, teachers need to put in extra work to bring the new children upto the level of the others.
·        In many instances the teachers’ unions tried to propagate that the school is going to be privatized, sometimes they even stooped to malign the staff in the Homes. Hence it is important to lay down some clear instructions to the schools.

·        Infrastructure related requirements: Most of the existing RSTCs in the school buildings are in the need of infrastructure requirement like:
o       80% need renovation of buildings with minor modifications
o       50% need electricity facilities
o       50% need drinking and running water facility
o       in 75% of the premises, construction and repair of Toilets and Wash Rooms is an urgent requirement
o       30% need doors, and 90% need closed cupboards
o       75% need drainage facility
o       Surroundings of 25% of schools have to cleaned, as garbage is being  dumped
o       50% need water storage tanks
o       40% need kitchen and wash area
o       90% of the buildings need white wash.
·        Other issues:
*     The space in the school buildings is under utilised by dumping unwanted, broken and waste material in at least 25% of schools.
*     Before the NGOs took up the premises to establish the Home, they were faced with huge amounts of pending electricity and water bills
*     100-% of the teachers in schools need orientation on rules and procedures related to RSTCs.
to no adult protection-- either have no parents or escaped from abusive, violent environments be...

Wednesday, November 30, 2011

Campaign “On Breaking the Conspiracy of Silence”



Violence affects lives of millions of women in our country in all socio economic and educational classes. It cuts across cultural and religious barriers impeding the right of women to participate fully and contribute effectively in the society. 
Violence against women in the society exists in different forms such as domestic violence, rape, eve teasing, child marriage, corporal punishment, sexual abuse and female foeticide to name a few. All are violations of the most fundamental human rights.
To address the widespread violence in our society it has become imperative to address these issues and advance equality in society. 
Placing Andhra Pradesh in the given context some alarming figures come to the fore. A.P has been experiencing a steep rise in crimes against women. It topped the list in crimes against women during 2010 with 27,244 cases being registered accounting for 12.8% of the total crime in the country. The data released by National Crime Records Bureau also pegs A.P. to have highest record of crime against women second time in a row. 
Among crime against women cruelty by husbands topped the list, followed by molestation, sexual harassment, kidnapping, rape and immoral trafficking. The offences against women formed a major chunk of total cognisable cases in the State at 32.4 %. The state also ranks sixth in the country in the category of crimes against children with 1,823 cases at 6.8% of the all India total. At the same time one needs to also note that the instances of violence against young girls are an important aspect of this. We read every day about many incidences of eve teasing, abuse, sexual harassment, insult, acid attacks in the name of love, honour killings, crime against girls and women and the suicidal tendencies among girls.
Andhra Pradesh Mahila Samata Society (APMSS) has been addressing these issues in MS project areas. These issues also prevail in urban areas which makes the girls and women to experience various forms of violence in day to day life. Hence, there is a dire need for all of us to think about the city of Hyderabad and the plight of young girls, particularly adolescents, school going, out of school and junior college girls. Given this situation, there is a need to campaign on these issues in such a manner as to every one hears the voices of the girls.
Given these alarming incidences of violence in the State it has become imperative to initiate women centric interventions which can address these issues effectively.

There is an urgent need to address issues of violence against women if we are to evolve towards a more egalitarian society. The objectives of National Policy for Empowerment of Women state creation of an eco system which would be conducive for holistic development of women. These include positive social and economic policies for full development of women, enjoyment of all human rights and fundamental freedom in all spheres including- political, economic, social, cultural and civil, equal access to decision making, equal access of women to health care, education, employment, remuneration, strengthening legal systems aimed at elimination of all forms of discrimination against women, mainstreaming gender perspective in development process and elimination of discrimination and all forms of violence against women and girl child to name the core objectives. The goals envisaged in the policy are a far cry from how the reality is today. 
With the ratification of International treaties such as the CEDAW and 3 years to go for the realization of MDG’s by India it has become necessary to take pro active initiatives and address gender related inequalities more effectively. It has also become important to evolve strategies and mechanisms at the State level to ensure that these goals are realised at the earliest. 
With the need of addressing issues of violence becoming more pertinent, a fortnightly campaign to address these issues is being organised. The campaign which kicks off on 25th November also marks the International Day for the Elimination of Violence against Women designated by the UN in 1999. The campaign scheduled between 25th November to 10th December is first among the series of campaigns and activities that would be planned to strengthen and mobilise the local bodies and also build solidarity about the issue of violence against women and girls in society. 
The main objectives of the campaign are to-
a)      Demand formation of a State Level Women’s body/Organisation on the lines of National Commission to address issues of violence against women.
b)      Demand good infrastructure/ toilets to be made available for women and young girls in schools, colleges and public places.
c)      Demand to stimulate the committees on sexual harassment in schools and junior colleges with active involvement of, students, School Management Committees to enable efficient monitoring.
d)      Complaint box and grievance redressal mechanism to be made available in schools and colleges. 

a)      Identification and documentation of prevailing critical issues and put forth before the Government.
b)      Create awareness among young adolescent girls about violence.
c)      To garner support from various stakeholders with their active participation such as adolescent boys, Police, Government Departments.
d)      To disseminate, create awareness and build solidarity among civil society on the issue of violence against women.
e)      Get a clear direction towards the next set of initiatives to be undertaken in this regard.
The 18 Mandals which are covered during the 16 Days Activism are as follows:
Amberpet, Asifnagar, Bahadurpura, Bandlaguda, Charminar, Golconda, Himayatnagar, Marredpally, Musheerabad, Nampally, Saidabad, Secunderabad, Shaikpet, Trimulgherry, Serilingampally, Malkajgiri, Uppal, and Saroornagar.

Monday, November 21, 2011

నా రెండో కధల సంపుటి "మెలకువసందర్భం" పుస్తకం మీద ఆంధ్ర జ్యోతి లో ఆదివారం వచ్చిన రివ్యూ

నా రెండో కధల సంపుటి "మెలకువసందర్భం"
పుస్తకం మీద ఆంధ్ర జ్యోతి లో  ఆదివారం వచ్చిన రివ్యూ

http://www.andhrajyothy.com/sundayPageshow.asp?qry=2011/nov/20/sunday/newbooks&more=2011/nov/20/sunday/sundaymain

Wednesday, November 16, 2011

మా ట్రిప్ సూపర్ సక్సెస్


రచయిత్రులు,జర్నలిస్టులు,ఉపాధ్యాయులు,వ్యక్తులు...
మొత్తం 25 మంది నాలుగు రోజులపాటు సాహితీ యాత్ర చేసి వచ్చాం.


పూర్తి రిపోర్ట్ త్వరలోనే.

Tuesday, November 8, 2011

భూమిక ఆధ్వర్యంలో నాలుగోసారి సాహితీ యాత్ర

భూమిక ఈ సారి నిర్వహిస్తున్న సాహితీ యాత్ర కర్నూల్ జిల్లా, నల్లమల ఫారెష్ట్ కడలివనం లోని అక్క మహాదేవి గుహలు,మల్లెల ద్వీపం.
10 న బయలుదేరి పున్నమి రాత్రిని అహోబిలంలో గడపాలని ప్లాన్ చేసాం.
అన్నీ తిరిగి,చూసి 13 సాయంత్రానికి తిరిగి వస్తాం.
ఈ యాత్రలో రచయిత్రులు,జర్నలిస్ట్లులు,యాక్టివిస్టులు  ఉన్నారు.

Monday, November 7, 2011

షర్మిలా ఇరామ్‌ ఉపవాస దీక్షకు పదకొండేళ్ళు


షర్మిల
విడుదలైనప్పటి ఫోటో
ఆ ఒక్క రోజే ముక్కులో ట్యూబ్ ఉండదు

నిరసన శిబిరంలో

సెప్టెంబర్‌ 23న జర్నలిస్ట్‌ జ్యోతి పున్వాని నుండి వచ్చిన ఒక ఇమెయిల్‌ నన్ను తీవ్రమైన దు:ఖానికి గురి చేసింది. ఆ ఇమెయిల్‌ సారాంశం ఏమిటంటే గత పదకొండేళ్ళ సంవత్సరాలుగా ఇంఫాల్‌లో నిరాహార దీక్ష చేస్తున్న షర్మిల ఆరోగ్యం క్షణక్షణం క్షీణిస్తోందని, చాలా ప్రమాదకరమైన అనారోగ్య లక్షణాలు పొడసూపుతున్నాయని, దీర్షకాలంగా నిరాహారంగా ఉండడమే దీనికి కారణమని డాక్షర్లు అంటున్నారని, షర్మిల కోసం నా అణువణువూ దు:ఖంతో నిండిపోయింది. ఎవరీ షర్మిలా? ఎన్నో వందల కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న  ఆమె కోసం మనసెందుకు ఇంత ఆరాటపడుతోంది? కళ్ళలోంచి జలాజలా కన్నీళ్ళెందుకు ఉబికి వస్తున్నాయి?
షర్మిలా ఇరామ్‌ పేరు తలుచుకుంటేనే ఒక ఉత్తేజం, ఉద్వేగం కలుగుతాయి. ఆమెను చూడగలిగితే...ఇంకెంత సంతోషం కలుగుతుంది. నిలువెత్తు త్యాగం, నిర్ధుష్టమైన ఆచరణ ఆమెను ఆకాశమంత ఎత్తులో నిలిపాయి. పది సంవత్సరాలుగా నోటి ద్వారా ఎలాంటి ఘన ఆహారం తీసుకోకుండా మణిపూరి ప్రజల కోసం నిరాహార దీక్ష చేస్తున్న షర్మిల ఇరామ్‌ జీవితం ఎంతో ఆదర్శపూరితమైంది.
 నేను 2009 మార్చిలో జాతీయ స్థాయి మహిళా జర్నలిస్ట్‌ల సమావేశంలో పాల్గొనడానికి  మణిపూర్‌ రాజధాని ఇంఫాల్‌ వెళ్ళాను. మార్చి 7 వ తేదీన సాహసనారి షర్మిలాను ప్రత్యక్షంగా చూశాను.
 ఆమెతో కలిసి నడిచాను. జైలు నుండి విడుదలైన వెంటనే ఆమె తిరిగి నిరాహారదీక్షలో కూర్చున్నపుడు ఆమెతో పాటు శిబిరంలో కూర్చున్నాను. ఆ రోజు ఆమె వజ్ర సంకల్పం ముందు నా శిరస్సు వాలిపోయింది. ఆ క్షణాలను నేను ఎప్పటికీ మర్చిపోలేను. షర్మిలా ఆరోగ్యం బాగా లేదని వస్తున్న వార్తలు అందుకే నాకింత దు:ఖాన్ని కల్గిస్తున్నాయి.
 షర్మిలా సామాజిక కార్యకర్తగా పనిచేసేది. భద్రతా దళాల చేతుల్లో హత్యలకు, అత్యాచచారాలకు బలయ్యే స్త్రీల కన్నీటి కథనాలు వింటుండేది. శాంతి యాత్రల్లో పాల్గోనేది. 2000, నవంబర్‌ 2న 'మాలోమ్‌' అనే ప్టటణంలోని బస్టాండులో అస్సామ్‌ రైఫిల్స్‌ సాయుధులు పదిమంది సాధారణ పౌరులను కాల్చి చంపేసిన దారుణ సంఘటన జరిగినపుడు షర్మిలా తీవ్రంగా చలించిపోయింది. 'మాలోమ్‌' పట్టణం ఇంఫాల్‌కు 15 కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది. ఈ సంఘటన జరగానికి ముందే షర్మిలా శాంతి యాత్ర నిర్వహణ కోసం 'మాలోమ్‌'కి వచ్చింది. తాను అక్కడ ఉన్నపుడే జరిగిన ఈ దారుణ సంఘటన ఆమెను కుదిపేసింది. శాంతి ర్యాలీ ఆలోచన విరమించుకుని అంతకంటే తీవ్రమైన కార్యాచరణకు పూనుకోవాలని షర్మిలా నిర్ణయించుకుంది. మణిపూర్‌లో భద్రతా దళాలకు విచ్చలవిడి అధికారాలు కట్టబెట్టిన ''ఆర్మ్‌డ్‌ పొర్సెస్‌ స్పెషల్‌ పవర్స్‌ ఆక్ట్‌ 1958ని రద్దు చేయాలంటూ అమరణ నిరాహార దీక్షకు దిగాలనే  తీవ్ర నిర్ణయాన్ని తీసుకుని, తల్లితో చెప్పినప్పుడు ఆమె గట్టిగా వ్యతిరేకించి, కూతురికి నచ్చచెప్పడానికి ప్రయత్నించింది. షర్మిల తన నిర్ణయానికే కట్టుబడడంతో తల్లి కఠినాతి కఠినమైన నియమం పెట్టింది. తను మొదలు పెట్టిన కార్యంలో విజయం సాధించే వరకు తన ముఖం చూపించవద్దని నియమం పెట్టింది తల్లి. అందుకు కూడా షర్మిల ఒప్పుకుని, నవంబరు 4, 2000లో తన అమరణ నిరాహార దీక్ష  ప్రారంభించింది. పది సంవత్సరాలుగా, నేటికీ ఆమె దీక్ష కొనసాగుతోంది. అమరణ దీక్షలో ఉన్న షర్మిలను ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం నేరం కింద అరెస్ట్‌ చేసి, బలవంతంగా ముక్కుల్లోంచి ట్యూబ్‌ వేసి ద్రవాహారం పంపిస్తూ ఇంఫాల్‌లోని జిఎన్‌ ఆసుపత్రిలో కట్టుదిట్టమైన భద్రత మధ్య ఆమెను బంధించారు. ఈ నేరం కింద ఒక్క సంవత్సరం మాత్రమే జైలులో ఉంచే వీలుండడంవల్ల ప్రతి సంవత్సరం ఒక రోజు ఆమెను విడుదల చేసి, ఆమె మళ్ళీ దీక్షలో కూర్చుని ఆహారం ముట్టదు కాబట్టి మళ్ళీ అరెస్ట్‌ చేసి బంధించడం గత పది సంవత్సరాలుగా ఈ తంతును మణిపూర్‌ ప్రభుత్వం నడుపుతోంది. 2009 మార్చి 7వ తేదీన ఆమెను విడుదల చేసినపుడు మేము ఇంఫాల్‌లో ఉండడంవల్ల ఈ అద్భుతమూర్తిని చూడడం, ఆమెతో కొంత సమయం గడపడం జరిగింది. ఆ మరునాడే అంటే మార్చి ఎనిమిది అంతర్జాతీయ మహిళా దినం రోజున షర్మిలను అరెస్ట్‌ చేసి ఆసుపత్రి వార్డులో బంధించారు.

బలవంతంగా ముక్కులోకి ట్యూబ్‌ పెట్టి ఆమెకు ద్రవాహారాన్ని ఎక్కిస్తున్నారు.

 ఈ పదకొండేళ్ళ కాలంలో షర్మిల, వృద్ధురాలైన తన తల్లిని ఒక్కసారి కూడా కలవలేదు. చూడలేదు. నిరక్షరాస్యురాలైన, గ్రామీణ ప్రాంతానికి చెందిన ఆమె తల్లి షర్మిలకిస్తున్న మానసిక మద్దతు వెలకట్టలేనిది. 'మీరు మీ బిడ్డను చూడడడానికి ఎందుకు వెళ్ళలేదు' అని విలేకరి ఆమెను ప్రశ్నించినపుడు ఆమె ఇచ్చిన సమాధానం 'నా గుండె చాలా బలహీనమైంది. నేను షర్మిలను చూస్తే ఏడుస్తాను. నా ఏడుపుతో తన దృఢ నిర్ణయాన్ని చెదరగొట్టదలచలేదు. అందుకే షర్మిల తన గమ్యం చేరేవరకు తనను చూడదలుచుకోలేదు' అంది. షర్మిల కూడా మేమందరం శిబిరంలో ఉన్నపుడు తన తల్లి గురించి 'నేను మా అమ్మకు ఇచ్చిన మాట ప్రకారం ఆమెను చూడకుండానే ఇంత కాలం వున్నాను. తనకి చాలా అనారోగ్యం చేసినపుడు కూడా చూడాలంటే భయమన్పించింది. నువ్వెందుకు వచ్చావు. నన్ను చూడొద్దన్నాను కదా అని అంటుందేమోననీ భయంతో అమ్మ ఉన్న ఆసుపత్రి వార్డు ముందు ఎంతోసేపు
తచ్చాడాను' అని షర్మిల అన్నప్పుడు మా అందరి కళ్ళల్లోను నీళ్ళు తిరిగాయి.

షర్మిల నిరాహార దీక్ష కొనసాగుతున్న సమయంలోనే 2004లో మణిపూర్‌ స్త్రీల చారిత్రక నగ్న ప్రదర్శన జరిగింది. భద్రతా దళాల చేతిలో మనోరమాదేవి అనే మహిళ అత్యాచారానికి, హత్యకు బలైనపుడు మణిపూరి స్త్రీల గుండెలు మండిపోయాయి. తీవ్ర చర్యకు ప్రేరేపించిందీ సంఘటన. అస్సామ్‌ రైఫిల్స్‌ హెడ్‌ క్యార్టర్స్‌ ముందు నగ్నంగా నిలబడి 'భారత సైనికులారా మమ్మల్నీ రేప్‌ చేయండి.' అంటూ  మణిపూర్‌ తల్లులు నిర్వహించిన నగ్న ప్రదర్శన ప్రపంచాన్ని నివ్వెర పరిచింది.భద్రతాదళాల ఆగడాలు, అత్యాచారాలు ఏ తీరులో సాగుతున్నాయో, ఈశాన్య రాష్ట్రాల్లో పరిస్థితి ఎంత భయానకంగా ఉందో యావత్‌ ప్రపంచానికి తెలియచెప్పింది ఈ నగ్న ప్రదర్శన.


 ఒక ఇంటర్వ్యూలో బిబిసితో మాట్లాడుతూ 'మణిపురి ప్రజల కోసం నేను పోరాటం చేస్తున్నాను. ఇది వ్యక్తిగతమైంది కాదు. నా పోరాటం సత్యం కోసం, ప్రేమ కోసం, శాంతి కోసం' అంటూ ప్రకటించిన నలభై ఏళ్ళయినా నిండని బలహీనమైన ఈ యువతి ప్రపంచంలోనే అతి పెద్ద ప్రజాస్వామ్య దేశంగా గణతికెక్కిన భారత దేశ ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా మడమ తిప్పని పోరు సల్పుతుంది. తన ప్రాణాలను తృణప్రాయంగా తన ప్రజల కోసం వదిలేయడానికి సిద్ధపడిన షర్మిల జీవితం ఇప్పుడు అత్యంత ప్రమాదపుటంచులకు చేరింది. దిన దినమూ క్షీణిస్తోందని అక్కడి నుండి వస్తున్న వార్తలు చెబుతున్నాయి. బక్క చిక్కిన ఈ బలహీన ప్రాణం గురించి భారత ప్రభుత్వం విచారిస్తున్న దాఖలాలుగానీ, ఆమె కోరుతున్నట్లుగా ఎఎఫ్‌ఎస్‌పిఏ   చట్టాన్ని రద్దు చేసే ప్రయత్నంగానీ కనుచూపు మేరలో కనపడ్డం లేదు. ఏ క్షణంలో ఏ వార్త వినాల్సి వస్తుందోనని గుండె గుబగుబలాడుతోంది. షర్మిలా కోసం గట్లు తెంచుకుంటూ దు:ఖం ఉబికివస్తోంది.

Tuesday, November 1, 2011

పి సి పి ఎన్ డి టి చట్టం మీద ఒక రోజు మీటింగ్ ( ఆడపిండాల హత్యలకు వ్యతిరేకంగా )

 
 
 Dear Friends,

Greetings from Bhumika Women's Collective!

We would like to inivite you all for a One Day State Level Consultation on "Pre-Conception & Pre-Natal Diagnostic Techniques Prohibition of Sex Selection" (PC PNDT) Act on November 5th 2011 at Minerva Grand, RP Road, Secunderabad from 10:00 am - 4:00 pm.

Kindly confirm your participation along with the number by today (November 1st 2011).

Look forward to meet you all.

Regards,

K. Satyavathi
Chief Functionary
Bhumika Women's Collective
Mob: 9618771565


Sunday, October 30, 2011

జహంగీర్ దర్గాకెళ్ళి మట్టి కుండల్ని కొనుక్కొచ్చిన వైనంబెట్టిదన....


హిందూ మహిళలు


హిందూ మహిళలు

నాతో వచ్చిన పిల్లలు


మహిళలకు ప్రవేశం లేదని చెప్పే బోర్డు


దర్గా దగ్గర నేను


దర్గా ముఖ ద్వారం


నల్ల మట్టికుండల్ని అమ్మే సుగుణమ్మ
ఈ ఆదివారం ఏదైనా ప్రత్యేక కార్యక్రమం చెయ్యాలనిపించింది.
ఇంట్లో నా సహచరుడు కూడా లేడాయే.
ఒక్కదాన్ని ఏం చేయ్యాలా అని ఆలోచిస్తుంటే ఎటైనా లాంగ్ డ్రైవ్ కి వెళదామా అనిపించింది.
జహంగీర్ దర్గాకి వెళ్ళాలని నిర్ణయించాను.
మా బంగ్లా లో ఉండే పిల్లల్ని కూడా  వెంటేసుకుని పదకొండింటికి నేనే డ్రైవ్ చేస్తూ బయలుదేరా.
జహంగీర్ దర్గా హైదరాబాదుకి దాదాపు నలభై ఐదు కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది.
షం షాబాద్ దాటాక కొత్తూర్ దగ్గర  ఎడంవైపు తిరిగి ఐదు కి.మీ లోపలికళ్ళాలి.
రోడ్డు బావుంది.ఓ గంటలో దర్గా చేరాం.జనంతో కిటకిట  లాడుతోంది.
జనాలు భాజా భజింత్రీలతో ఊరేగింపుగా వస్తున్నారు.
ఈ దర్గాలో ముస్లిం ల కన్న హిందువులు ఎక్కువగా కనబడ్డారు.
దర్గా లోపలికి మహిళలకి ప్రవేశం లేదంటూ బోర్డులు పెట్టారు.
అంటే దర్గా బయట  వారికోసం ద్వారం ఉంది.లోపలికి రానివ్వరు.
కానీ విచిత్రంగా తమని రానివ్వని దర్గాకి మహిళలే ఎక్కవ రావడం కనిపించింది.
జనాలు దేవుళ్ళుగా కొలిచే  వాళ్ళు కూడా లింగ వివక్షతని చూపించడం ఎంత దారుణమో కదా!!


దర్గా సంగతి వదిలేస్తే నేను ఎప్పటి నుండొ కొనుక్కోవాలనుకుంటున్న నల్ల మట్టి కుండలు,దాకలు,పాలుకాచుకునే కుండలు బోలెడన్ని కొనుక్కొచ్చుకున్నాను.నా నేస్తం గీతని కూడా నాతో రమ్మన్నాను కాని తనకి  కుదరలేదు.అయినా ఉన్న పళంగా బయలుదేరడానికి అందరూ నాలాగా
కాళ్ళల్లో చక్రాలు కట్టుకుని కూర్చోరు కదా.
తన కోసం కూడా ఓ సెట్ నల్ల కుండలు కొన్నా.
నల్ల మట్టి దాకలో చేపల కూర వండాలి.పొయ్యి మీద కాదు లెండి.
అదెలా వండాలో తర్వాత చెబుతాలెండి.
ఆ  అన్నట్టు మరిచా దర్గా దగ్గర  వేటలు తెగుతున్నాయ్.ఘుమ ఘుమ లాడుతూ ఉడుకుతున్నాయ్.
ఏదైనా టెంట్లో దూరి పోయి భోజనానికి కూర్చుందామా అనిపించింది కానీ పొయ్యిమీద డేగిశాలు మూడు,నాలుగింటిక్కానీ దిగవట.
లాభం లేదనికుని,కుండల్ని కార్ లో వేసుకుకుని  నగరం వేపు పయనమాయ్యం. రెండున్నరకంతా ఇంట్లో ఉన్నాం.
ఓ సండే రోజు ఉత్సాహంగా గడపాలంటే జహంగీర్ దర్గా కి వెళ్ళొచ్చు.

Thursday, October 27, 2011

తలకోనలో తకిట తకిట తందానా

తలకోన జలపాతంలో జలకాలాడాకా
ఆ అడవిలో ఎత్తైన చెట్లకి కట్టిన వంతెన మీద చిందేసినప్పటి చిత్రం

Tuesday, October 25, 2011

బంతి పూలతో దీపావళి శుభాకాంక్షలు.


మితృలందరికీ దీపావళి శుభాకాంక్షలు.
ఈ బంతి పూలు మా గార్డెన్ లో పూసినవి.
 ఉదయం ఓ గంప నిండా కోసి ఈ శుభాకాంక్షలు  రాసి ఫోటో తీసాకా అందరికీ పంచేసాను.
మీ కోసం ఈ ఫోటో.

Monday, October 24, 2011

ఉత్తరం ఉత్త కాయితమేనా???


ఈ మధ్య ‘హిందూ’, న్యూస్‌ పేపర్‌లో ప్రతీ ఆదివారం ప్రచురించే ‘ఒపెన్‌పేజీ’లో ఉత్తరాల మీద చాలా అర్థవంతమైన చర్చ జరిగింది.

ఉత్తరాల ప్రేమికురాలిగా నేను ఆ చర్చనంతా చదివాను. మ్యూజియమ్‌లో వస్తువులాగా మారిపోయిన ఉత్తరం గురించి బాధపడుతూ ఒకాయన చాలామంచి వ్యాసం రాసారు. ఆయన్ని సమర్ధిస్త్తూ బోలెడన్ని వ్యాసాలు, ఉత్తరాలు ఎడిటర్‌కి వచ్చాయి. వాటన్నింటిని చదువుతుంటే చాలా సంతోషమన్పించింది. నాలాంటి ఉత్తరాల పిచ్చివాళ్ళు ఇంకా చాలామందే వున్నారని సంబరమన్పించింది.
ఉత్తరం ఉత్త కాయితమేనా? కార్డు, ఇన్‌లాండ్‌ కవర్‌, ఎన్వలప్‌ ఈ మూడు సమాచార వాహికలు, ఈ సమాచారాన్ని మోసుకొచ్చే పోస్ట్‌మేన్‌/ వుమెన్‌ మన జీవితాల్లో ఏదో ఒక సందర్భంలో ప్రభావం చూపి వుంటాయి. బహుశ ఈ తరానికి చెందిన వాళ్ళకి ఉత్తరంతో అంత గాఢమైన అనుబంధం ఉండకపోవచ్చు. చిట్టి పొట్టి ఉత్తరాల, ఇ మెయిళ్ళ యుగమిది. వాళ్ళ కమ్యూనికేషన్‌ అంతా ఎలక్ట్రానిక్‌ వస్తువులద్వారానే. పోస్ట్‌మేన్‌/వుమెన్‌ వాళ్ళకేమీ కాడు. పోస్ట్‌మేన్‌/వుమెన్‌ కోసం ఎదురు చూడడటమంటే ఏంటో కూడా వాళ్ళకి అనుభవం కాదు. ఉత్తరం రాయడం, డబ్బాలో వేయడం, అవతలి వాళ్ళు అందుకోవడం, తిరిగి సమాధానం రాయడం. ఈ మొత్తం ప్రాసెస్‌లో వున్న ఏకాంతం, ఎదురుచూపు, ఉద్వేగం, సంతోషం, దు:ఖం- ఈ నవీన నాగరికులకి ఎప్పటికీ అనుభవంలోకి రాదు. ఆ అనుభూతి కావాలని కూడా వాళ్ళు కోరుకోవడం లేదు. నిజానికి  వాళ్ళ దృష్టిలో అదో టైమ్‌ వేస్ట్‌. ‘సెండ్‌’ బటన్‌ నొక్కగానే, కాంతి వేగంతో సమాచారం వెళ్ళిపోతుంటే ‘మీరేంటండి ఉత్తరాలు అంటూ ఊదరకొడుతున్నారు’ అంటారు. వేగం వేగం వేగం అన్నింటా వేగమే రాజ్యమేలుతున్న చోట నాలుగైదు రోజులగ్గాని అందని ఉత్తరం ఎవరిక్కావాలి?
నాకు ఇప్పటికీ ఉత్తరాలంటే వెర్రిప్రేమ. ఉత్తరం  రాయడమంటే ఎంతో ఉత్సాహం. నా ఆత్మీయ మితృలందరికీ కట్టలు కట్టలుగా రాస్తూనే వుంటాను. వాళ్ళందరి దగ్గరా నేను రాసిన ఉత్తరాల ఫై¦ళ్ళున్నాయి. స్నేహం చిగురించిన రోజున మొదలైన ఉత్తరాల ప్రవాహం- ఆ  స్నేహం మారాకు తొడిగి, పుష్పించి, ఫలించిన వైనాలు, కలిసి తిరిగిన ప్రాంతాలు, కలబోసుకున్న కబుర్లు, కలత చెందిన సందర్భాలు అన్నీ ఉత్తరాల్లో ప్రతిఫలిస్తాయి. రచయిత్రులతో చేసిన సాహితీ ప్రయాణాల సందర్భంలో రాసిన ఉత్తరాలు చాలానే వున్నాయి. సమాధానాలు రావడం మాత్రం అరుదే. అయినా నేను రాస్తూనే వుంటాను.
ఏకాంతంగా కూర్చుని ఉత్తరం రాయడం ఎంత హాయిగా వుంటుందో!!! ఉత్తరాన్ని అందుకోబోయే వ్యక్తి గురించిన ఊహాలు, చెప్పాలనుకున్న ఊసులు అక్షరీకరించిడంలో ఎంత ఆత్మీయత వొలుకుతుందో. ఉత్తరం రాస్తేనే అర్థŠమౌతుంది. వేళ్ళ కొసల్లోంచి వాక్యం తర్వాత వాక్యం జాలువారడం ఎంత మనోహరంగా వుంటుందో వర్ణించలేను.
దిగులు మంచమెక్కి ముడుచుకుని పడుకున్న ఓ మధ్యాహ్నం వేళ ఓ నీలిరంగు ఉత్తరం రెక్కలు కట్టుకొచ్చి నీ ఇంటి కిటికీలోంచి లోపలికి ఎగిరొచ్చి పడితే, ఆ  ఉత్తరాన్ని నీ ప్రాణనేస్తమో, ఊరిలో వున్న అమ్మో, నాన్నో, మేనత్తో, మేనబావో ఎవరో ఒకరు నీ అత్మీయులు అక్షరాల్లో  నిన్ను పలకరిస్తే నీ దిగులు, దు:ఖం పలాయనం చిత్తగించవా? అక్షరాల వెంబడి నీ కళ్ళు పరుగులు తియ్యవా?
ఉత్తరం రాసేవాళ్ళకి, ఉత్తరంలో తమని తాము ఆవిష్కరించుకునే వాళ్ళకి వొత్తిళ్ళుంటాయంటే నేను నమ్మను. ఉత్తరం రాయాలంటే తన లోపలికి తాను చూసుకోవాలి. చీకటి కోణాల మీద వెలుతురు ఫోకస్‌ చేసుకోవాలి. ఉప్పొంగే సంతోషాన్ని, ఉరకలెత్తే ఉత్సాహాన్నే కాదు గుండెను పిండుతున్న దు:ఖాన్ని, మనసుకు పట్టిన ముసురుని అక్షరాల్లో అనువదించేదే ఉత్తరం. తనలోని   ఉద్వేగాన్ని, ఉన్మత్తపు ఆలోచనలని ఉత్తరం లోకి వొంపేసాకా ఇంకెక్కడి స్ట్రెస్‌? ఇంకెక్కడి టెన్షన్‌. ఉదయం లేచిందగ్గర నుండి రాత్రి పడుకునే వరకు ”వొత్తిడి” జపం చేసే ఈ తరానికి ఉత్తరం రాయడం ఎంతటి ఉల్లాసకరమైన అనుభవమో చెప్పినా అర్థం కాదు. ఈ నాటి వొత్తిళ్ళని జయించగలిగేది ఉత్తరమే! కాదనగలరా ఎవరైనా?
‘ఐయామ్‌ ఎ స్ట్రెస్‌ ఫ్రీ బర్డ్‌’  అని నన్ను నేను నూటికి నూరుపాళ్ళు నిర్వచించుకోవడానికి, ఉత్తరం ఒక కారణమైతే నేను చేసే పనిని ప్రేమించడం, నా చుట్టూ అల్లుకున్న స్నేహాలు మరో కారణం. స్నేహంలో ఉత్తరం ఓ ముఖ్య భాగం. స్నేహాన్ని సెలయేరులా ఉరికించేది ఉత్తరమే. ఇక ప్రేమలేఖల గురించి చెప్పేదేముంది? సమస్త వస్తు సముదాయాన్ని స్వంతం చేసుకుంటున్న ఇప్పటి యువతకి అదే జీవితమనుకుంటున్న వాళ్ళకిి ప్రేమలేఖ రాయడంలోని మాధుర్యాన్ని చెప్పినా అర్థం కాదు. అసలు వీళ్ళ దృష్టిలో ప్రేమ నిర్వచనమే మారిపోయింది. ఎన్నో భావోద్వేగాల్ని, అంతరంగ దు:ఖాల్ని, మానసికోల్లాసాల్ని మడత పెడితే ఉత్తరమౌతుంది. ఎవరికి వారు వొంటరులౌతున్న ఈనాటి సందర్భంలో  తోటి మనిషితో తొలకరిజల్లులాంటి సంబంధాన్ని ప్రోదిచేసే ఉత్తరం బతికి బట్టకట్టాలని ఆశించడం ఆత్యాశేనేమో!!!

Friday, October 21, 2011

ఈ గ్రామీణ స్త్రీలు అద్భుతమైన సోషల్ వర్కర్స్

ఈ ఫోటో లో ఉన్న దాదాపు వంద మంది మహిళలకు నేను రెండు రోజులుగా ట్రైనింగ్ ఇస్తున్నాను.
ఈ రోజు సాయంత్రం శిక్షణ ముగిసిన సందర్భంగా తీసిన గ్రూప్ ఫోటో ఇది.
వీరంతా కస్తూరిబా గాంధి బాలికల  రెసిడెన్సియల్  పాఠశాలకి వారానికి ఒక సారి వెళ్ళి ఆ బాలికల బాగోగులు, వారేమైనా సమస్యల్ని
ఎదుర్కొంటున్నరా అని విచారిస్తారు.వారికి కౌన్సిలింగ్ ఇస్తారు.
వీరిని ఆంధ్ర ప్రదేశ్  ప్రభుత్వం సర్వ శిక్షా అభియాన్ ప్రోగ్రాం కింద నియమించింది.
వారందరికి  అడాల్సెంట్ బాలికలు ఎదుర్కునే అంశాల మీద,వారి సమస్యల మీద,బేసిక్ కౌన్సిలింగ్ స్కిల్స్ మీద   రెండు రోజుల శిక్షణ నివ్వడడం జరిగింది. 

తర్పణాలు త్రిశంకు స్వర్గాలు

 తర్పణాలు, త్రిశంకు స్వర్గాలు ............ మా సీతారాంపురం లో మా తాతకి చాలా పొలాలు ఉండేవి. మా తాత, చిన్న తాత ఇద్దరే పొలాలన్నింటిని పంచుకున్నా...