పిట్టల తో చెట్టపట్టాల్--ఓ ఆదివారం నా అనుభవం

ఆదివారం రోజు అందరూ ఏం చేస్తారో నాకు తెలియదు.
బహుశా ఆలస్యంగా నిద్రలేవడం,ఆలస్యంగా తిండి తినడం
అన్నీ ఆరాంగా చేసుకుంటారనుకుంటాను.వారాంతపు ప్రయాణాలూ,
సినిమాలూ,బయటి ఫుడ్. మిగిలిన రోజుల కన్నా భిన్నంగా గడపాలని అందరూ అనుకుంటారు.
ఆదివారం నా వ్యవహారం కూడా భిన్నంగానే ఉంటుంది.
పొద్దున్నే లేచేసి,ప్రాణాయామం చేసేసి, ఓ పది పేపర్లు ముందేసుకుని మా మామిడి చెట్టు కింద కూర్చుంటా.ఆదివారం కనీసం పది పేపర్లు చూడ్డం నాకు ఇష్టం.
కళ్ళు అక్షరాల మీద కదులుతూనే ఉంటాయి కానీ ద్రుష్టి మాత్రం నా చుట్టూ చక్కర్లు కొడుతున్న పిట్టల మీదే ఉంటుంది.
నేను విజిల్ వెయ్యగానే ఓ వంద పావురాలు నా చుట్టూ వాలిపోతాయి.

వాటి కోసం మా ఇంట్లో జొన్నలు స్టాక్ ఉంటాయి.హాయిగా జొన్నలు తినేసి,నీళ్ళ టబ్లో మునిగి జలకాలాడతాయ్.ఆడినంతసేపు ఆడి చక్కగా రెక్క లార్చి మట్టిలో పడకేస్తాయ్.
మేము పెంచుతున్న బుల్లి కోడిపిల్లలు గున గునా నడుస్తూ తోటంతా తవ్వి పోస్తుంటాయ్.
ఈలోగా దానిమ్మ చెట్టు మీదో,జామ చెట్టు మీదొ రామ చిలకలు వాలి రొద రొద చేస్తుంటాయ్.
నేను కూర్చున్న మామిడి చెట్టు బెరడుని టక టకా పొడుస్తూంటుంది వయ్యారి వడ్రంగి పిట్ట.
లోటస్ పాండ్ దగ్గర చేప పిల్లల కోసం ఒంటి కాలి మీద దొంగ జపం చేస్తూ ఓ కొంగ బావ,
ఇంత పొడుగు ముక్కేసుకుని పాలపిట్టలాగా ఉండే మరో పిట్ట కూడా కొంగ బావతో పోటీ పడ్తుంటుంది.
ఎక్కడినుండి వస్తుందో కానీ తోక ఊపుకుంటూ,టీ,టీ అంటు చాయ్ కోసం అరుస్తున్నాట్టు అరుస్తుంది ఓ బుల్లి పిట్ట.
ఈ లోగా వెదురు బియ్యం మొక్క ఆకును అవ్లీలగా మోసుకుపోతూ తేనెపిట్ట.కన్ను మూసి తెరిచేలోగా సగం మొక్కని మోసుకుపోతుంది.గుప్పెడంత ఉండే ఈ తేనె పిట్ట ఇంత బారుండే వెదురు బియ్యాం మొక్క ఆకులో,నిమ్మ గడ్డి ఆకుల్నో మోసుకుపోయే దృశ్యాన్ని చూసి తీరవలసిందే.
ఇంకో నలుపు తెలుపు కలబోత తొ,నిమిషానికి వంద సార్లు తోక ఊపుకుటూ తిరిగే బ్లాక్ అండ్ వైట్ పిట్ట ఒగలు చూడాల్సిందే.
ఇంతలో వస్తయండీ గువ్వల జంటలు. ఆడ గువ్వ ముందు మోకాళ్ళ మీద మోకరిల్లుతూ ప్రేమ సంకేతాలు పంపే మగ గువ్వ ఒద్దిక నవ్వు పుట్టిస్తుంది.ఆడ గువ్వ బెట్టు,దాని చుట్టూ చక్కర్లు కొట్టే మగ గువ్వ .
ఈలోగా జలకాలాడి,రెక్కలార్చిన పావురాలు జంట జంటలుగా జతకట్టి తిరుగుతుంటాయ్.మగ పావురాలు కూడా గువ్వ లాగానే ఆడ పావురం ముందు నానా విన్యాసాలూ చేస్తుంది.
అంత ఎత్తు ఆకాశంలో తిరుగుతూ కింద కనబడిన కోడిపిల్లాల కోసం గద్ద రివ్వున నేల మీదకి రాబోతుంటే తల్లి కోడి కీ అంటూ హెహ్హరిక చెయ్యగానే ఝామ్మంటూ తల్లి రెక్కల్లోకి దూరిపోయే పిల్లలు.
ఈలోగా గొంతు మూగబోయిన కోకిలమ్మలు మామిడి చెట్టు మీద చేరి గుర్రుగుర్రుమంటూ యుగళ గీతం అందుకుంటాయి.ఒక్కోసారి నాలుదైదు కలిసి సామూహిక గాన కచేరి మొదలు పెట్టాయంటే చెవులు చిల్లులు పడాల్సిందే.
గోరింకలు మహా ఠీవిగా నడుస్తూ పురుగుల్ని తిటుంటాయి.
పక్కనున్న వేప చెట్టు మీద చేరి ఓ ఉడుత కొంపలంటుకున్నట్టు అరవడం మొదలు పెడుతుంది.కొన్ని మొక్క జొన్న గింజలెయ్యగానే తోక ఊపుకుంటూ దిగొచి యమ ఫాస్ట్ గా ముందు కాళ్ళతో గింజల్ని తీసుకుని నోట్లో కుక్కుకుంటుంది.
తోక కింద ఎర్రగా ఉండి టొపీ పెట్టుకుని ఉండే పిట్ట బలే హడావుడి చేస్తూంటుంది.ఈ మధ్య ఏక్తార మీటినట్టు గట్టిగా కూసే పిట్టొకటి రావడం మొదలు పెట్టింది.ఇంకో పిట్టుంది అదేమో ఎవరో పట్టుకుని దాని గొంతు పిసికేస్తున్నారా అన్నత గోలగా అరుస్తుది.
ఇంకా ఎన్నో రకాల పిట్టలు వస్తాయి.కొన్నింటి పేర్లు నాకు తెయదు.
ఇన్ని రకాల పిట్టలొస్తాయి కానీ నా కళ్ళు మాత్రం పిచ్చికల కోసం వెదుకుతుంటాయి.వాటి కోసం మా సీతారామపురం నుండి తెచ్చి కట్టిన ధాన్యపు కంకులు నన్ను వెక్కిరిస్తూ ఉంటాయి.
పిచ్చికల కోసం నేను ప్రతి రోజూ ఎదురు చూస్తాను. ఒక్కటీ రాదు.అవి బతికుంటేగా రావడానికి.
రాని పిచ్చికల కోసం నా కళ్ళల్లోంచి ఓ కన్నీటి చుక్క నా ముందున్న పేపర్ మీద పడుతుంది.నా కాళ్ళ దగ్గర పడుకున్న హాయ్(కుక్క పిల్ల) నా వేపు చూస్తుది.
దానికీ నాకూ ఆకలి మొదలై అదో రెండు బిస్కట్లూ,నేను ఓ బ్రెడ్డు ముక్కో,గుర్రం దానానో (ఓట్సండి) తినేస్తా.
మళ్ళీ బుద్ధిగా పేపర్లో తలదూరుస్తా.