మొన్న గాంధి ఉత్తరాలు,ఈ రోజు ఠాగూర్ ఉత్తరాలు.
ఆత్మీయులకు అంతరంగాన్ని ఆవిష్కరించిన వ్యక్తిగత లేఖలు.ఇలా పబ్లిక్ చెయ్యడం చూస్తుంటే చాలా బాధగా ఉంది.
తాము ఎంతో ప్రేమించి ఆరాధించిన వ్యక్తులకు రాసుకున్న ఉత్తరాలను
వారి మరణానంతరం ఇలా బహిర్గతం చెయ్యొచ్చ్హా??
బతుకుపొడుగునా ఎంతో మంది పరిచయమౌతారు.
కొందరు హృదయానికి అతి సమీపంగా వస్తారు.
అలాంటి వాళ్ళతో కలబోసుకున్న కబుర్లని బజార్లో పెట్టొచ్చ్హా??
వారి ఇంటిమేట్ ఫీలింగ్స్ ని బట్టబయలు చేయ్యొచ్చ్హా??
బతికి ఉన్నంత కాలం ఎంతో ప్రేమగా,జాగ్రత్తగా దాచుకునే
ప్రేమ లేఖల్ని,స్నేహ లేఖల్ని నలుగురిలో పెట్టడం ఏమి న్యాయం??
నాకు ఉత్తరాలు రాయడం ఎంతో ఇష్టం.
నా ఉత్తరాలాంటే నా నేస్తాలకి ప్రాణం.
నలభై ఏళ్ళుగా నాకు మితృరాలైన ఒక నేస్తం అంటుంది
నీ ఉత్తరాలే నా ఆస్థి అని.
నేను రాసిన స్నేహలేఖలు నా ఫ్రెండ్స్ అందరి దగ్గరా ఫైల్ చేసి ఉన్నాయి.
నాకు అత్యంత ఆత్మీయురాలి దగ్గరైతే ఓ సూట్ కేస్ నిండా ఉన్నాయి.
వాళ్ళు నా లేఖల్ని ఎంతో ప్రేమగా దాచుకుంటున్నారు.
ఎవరైనా వ్యక్తిగతంగా,ఇష్టంగా రాసుకున్న ఉత్తరాలను పబ్లిక్ ఎందుకు చెయ్యాలి??
గాంధివైనా,నెహ్రూవైనా ఠాగూర్ వైనా?
వాళ్ళు చనిపోయి ఇన్ని సంవత్సరాలు గడిచాకా వారి ఉత్తరాల్లో ప్రతిఫలించిన
ప్రేమో,ఆత్మీయతో,స్నేహమో వాటికి ఈకలు పీకే పని ఎందుకు చెయ్యాలి??
గాంధీ హోమో సెక్ష్సువలా?
ఇంకెవరో లెస్బియనా ???
ఈ చర్చంతా అవసరమా?ఇవన్నీ లాగడం అవసరమా???
నేను ప్రేమని,స్నేహాన్ని,ఆత్మీయతని పంచుతూ నా ప్రియమైన వాళ్ళకి రాసిన ఉత్తరాలు
వాళ్ళూ,నేనూ తప్ప మూడో వ్యక్తి చదవడానికి వీల్లేదు గాక లేదు.
నాకు ఉత్తరమంటే ప్రాణం రాస్తూనే ఉంటాను.
No comments:
Post a Comment